Relax, ’t is een Etap

# 15 – 3 juli 2021

Dit was de slogan waarmee botenfabrikant Etap furore maakte. Etap, het onzinkbare zeilschip.
Sue, de Zweedse wetenschapper en watersportliefhebber in ‘Het meisje met de paardenstaart’ had in Nederland een Etap. Type 38i, geen kleintje dus. Daarmee kon ze ook naar Zweden varen. Dat was het idee althans. In het boek neemt ze Peer op dit schip mee uit varen.
Etap verwierf zich met het predicaat ‘onzinkbaar’ een bijzondere positie in wereld van de pleziervaart. Tot op de dag van vandaag is die claim op internet-fora onderwerp van discussie – inderdaad, als het schip voor de kust van Schotland op de rotsen kapotslaat dan zal er geen redden meer aan zijn – maar het verschaft het schip ontegenzeggelijk extra veiligheid. Het bijzondere van de constructie is dat de romp van het schip bestaat uit twee op elkaar gelegde schillen en de lege ruimte hiertussen wordt opgevuld met polyurethaanschuim. Vandaar de belofte van het bedrijf dat de boten onzinkbaar zijn. Overigens is een niet minder plezierig aspect de goede isolatie die hiermee verkregen wordt; het blijft aangenaam droog in de kajuit en de slaapvertrekken. Een comfortabele boot, netjes en functioneel afgewerkt, geen racer maar gemakkelijk te varen en zeer geschikt voor een langer verblijf aan boord met meerdere personen.

Elektrotechnicus Norbert Joris richtte in 1949 Etap (ElektroTechnische APparaten) op, een bedrijfje gevestigd nabij Antwerpen, dat elektrische motoren voor de scheepvaart repareerde. Later werden de activiteiten uitgebreid tot verlichting. Zo was Etap ondermeer verantwoordelijk voor een nieuw verlichtingssysteem voor de Mona Lisa in het Louvre (hetgeen overigens in 2013 werd vervangen door een installatie van Toshiba).
In 1970 werd er een divisie scheepsbouw toegevoegd, ETAP Yachting. Het bedrijf onderscheidde zich door innovaties en een goede bouwkwaliteit. De stagnerende markt voor luxe pleziervaartuigen deed Joris in 2008 besluiten de scheepvaartafdeling te verkopen aan de Nederlands/Duitse concurrent Dehler. Een jaar later ging dit bedrijf failliet en zo verdween Etap als producent van het toneel. ‘In nog geen jaar tijd heeft Dehler van een bloeiend bedrijf een zinkend schip gemaakt’ kopten de Belgische kranten. Zinken kon het dus toch!