Bright Friday

#38 – 26 november 2022

Och, hij bestaat niet meer. Jarenlang plezier gehad van dit gele gevaar. ‘De straaljager’, noemden ze hem. Wat een lekker karretje was het. Scrollend door mijn fotobestanden kwam ik ‘m tegen. Even checken bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer: nee, er zijn geen gegevens gevonden voor het ingevulde kenteken. Misschien is hij wel naar een ver buitenland, met heel veel mooi weer. Naar een nieuwe gelukkige eigenaar en alsjeblieft niet vanwege een belachelijk lage prijs, maar alleen omdat het zo’n onmeunig fijn ding is. Of moet ik zeggen ‘was’ en is hij intussen verschredderd tot een pakketje schroot.

Wat zijn er voorwerpen in mijn leven geweest die me dierbaar waren en waarvan ik veel te vroeg of vaak nogal onnodig afscheid nam. Die schrijfmachine, mijn eerste computer, die vulpen, en deze straaljager dus … een lijst die zich gemakkelijk laat vullen, in tempo hooguit wat afgeremd door de nostalgische overpeinzingen die er aan elk van die dingen kleven.
Deze week stond ik op het punt de kampeerspullen de deur uit te doen. Hoe lang al niet meer gekampeerd, wat moet ik er nog mee. Nou, misschien leuk als de kinderen komen logeren en wellicht ook een tentje in de tuin willen opslaan. Er zaten best mooie spullen tussen, toch? En liggen ze nu echt in de weg? Deze winter nog maar even bewaren, werd mijn conclusie.

Dingen, materie, min of meer voorwerpen om te gebruiken, waarvan je meent dat ze je in het leven moeten vergezellen. En soms kleven er herinneringen aan die je koestert, die je niet wil verliezen. Die confrontatie, realiseer ik me, is zo ongeveer een jaarlijks ritueel: als ik naar de vliering scharrel om de kerstspullen in gereedheid te brengen. Verder kom ik daar niet graag, zo oog in oog met al die kennelijk nog steeds te bewaren materie. Is dat nu echt waar het om gaat? Hebben, en weer meer kopen? Zijn die dingen noodzakelijk om te kunnen herinneren? Ik houd me voor van niet en ik dwing mezelf elke keer weer wat van die overtolligheid op een nette manier af te voeren. Naar de Kringloop of desnoods via Marktplaats, da’s dan twee vliegen in één klap.

Hoe haaks daarop is die lawine aan ‘Black Friday’-bejegeningen die we hebben te ondergaan. Ze bedelven je onder aanbiedingen die je niet mag missen, via de krant, op tv, met brutale e-mails en de andere plekken op internet die ik pleeg te bezoeken. Kopen, kopen, kopen. Waarom, heb ik wat nodig dan? En daarna komen Cyber Monday, en Sinterklaas en Kerstmis. Daarna de voorjaarsuitverkoop, er moet gekocht worden.
Hoe mooi was mijn Black Friday deze 25 november. Het bleek een stralende novemberdag, schitterende herfstkleuren lokten mij ver weg van de winkels: er moest gewandeld worden, met hond Raya in het bos! En niets anders. Hoe mijn Black Friday veranderde in een heerlijke Bright Friday.

Nog één ding: al doende kwam ik ze tegelijk tegen. Op zolder staan nog een paar dozen met brandnieuwe, onbeduimelde exemplaren van ‘Het meisje met de paardenstaart’. Ja, ze zijn er nog. Is dat geen mooie tip om tijdens de feestdagen met iets moois bezig te zijn? Te bestellen via deze website. Of bij Boekhandel Broekhuis in Twente, of bij Bol.com.
En boeken? Die gooit men toch niet weg!

Reageren? Zend een bericht aan apub@hansarnoldy.nl