Augustus

# 34 –  31 augustus 2022

Het loopt tegen het einde van de maand. Och, ik volg dat al lang niet meer zo intensief als in het begin, maar dit was zo’n maand om toch weer eens even de productie van mijn zonnepanelen te bekijken. Hittegolven waar geen eind aan leek te komen. Dat moet een mooie score geven. Inderdaad, dit was de afgetekende augustus-winnaar sinds de vier jaren dat we die panelen hebben. 661 kWh geeft de app aan. Ik heb geen idee wat dat voorstelt, maar uit de staafdiagrammetjes valt op te maken dat het een afgetekend augustus-record is.

Mooi. Maar als ik de tuin in kijk zie ik alleen geel en dor. Dat krijg je als je niet-spuiten tot je onderhoudsprincipes rekent. Kenners verzekerden ons al jaren terug dat we de natuur ongehinderd zijn gang moeten laten gaan. Wortels moeten dan dieper de grond in en dus harder werken. Daar schijnen ze sterk van te worden. Ja, en de zwakke broeders …

Dat verdraagt zich eigenlijk slecht met een aantal van mijn andere principes, maar à la, vanwege de actuele grondwaterstand in dit stukje Nederland is het gewoon ook verboden kraanwater voor dit doel aan te wenden. En het bespaart me mooi het gedoe met tuinslangen, lekkende koppelingen en haperende sproeiers. Droog en geel dus. Hoe mooi contrasteert dan de reebok die ons de laatste rozenblaadjes opvreet. Alweer, hoe wreed kan de natuur zijn.

Nog even over augustus (vernoemd naar Gaius Iulius Caesar Octavianus), de laatste volle zomermaand. In de volksmond ook wel oogstmaand genoemd. Althans, toen ons land nog overwegend agrarisch was. En een deel daarvan dat kennelijk nog steeds wil zijn. In een oud voorleesboek trof ik daar een aardig stukje over. Zaken die men in 1981 nog behoorde te weten. Ik citeer:

‘Wat in augustus niet kookt, laat september ongebraden.’ Dat betekent: wat we in augustus aan warmte te kort komen, kan september niet meer goed maken. Augustus moet warm zijn, maar niet te droog. De hooischuur, de bergplaats van de boer, is boordevol met gedroogd gras, dat ’s winters aan de koeien op stal wordt gevoerd.
Er wordt nu ook langdurig met dorsvlegels op de korenaren geslagen om zo de graankorrels te winnen. Later wordt het kaf van het koren gescheiden door middel van een groot soort zeef, een wan. Door het koren goed te schudden en omhoog te gooien, wordt het kaf door de wind weggeblazen. Aldus Dick Walda.

De romantiek van het boeren. De feiten zijn intussen van een gans andere orde. Al lijkt het romantische sentiment er niet onder te hebben geleden. Maar terug naar de kalender. De oogstmaand is voorbij. Op naar september, met straks de equinox. Ahh, die is goed voor een volgend verhaal.

Reageren? Zend uw bericht aan apub@hansarnoldy.nl