Natuurbeheer

#47 – 21 juni 2023

Toen ik na een korte onderbreking mijn dagelijkse ochtendwandelingen hervatte, was er wat veranderd. Waar ik voordien weilanden en bosschages passeerde afgeschermd door wat simpel prikkeldraad, was dat draad nu deels verdwenen en waren er bordjes geplaatst met de tekst ‘Natuurgebied – geen vrije toegang’. Verder was er voor het oog niets veranderd.
Geen vrije toegang. Die had ik voordien toch al niet?
Een halve kilometer verderop weer zo’n bord, zelfde tekst maar met een net wat andere lay out. Kennelijk een andere rechthebbende met dezelfde intenties.

Wat is hier gaande? En waarom moet het wetboek van strafrecht erbij gehaald worden? Toch eens kijken wat er nu eigenlijk in dat artikel 461 strafbaar wordt gesteld:
“Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, zich op eens anders grond waarvan de toegang op een voor hem blijkbare wijze door de rechthebbende is verboden, bevindt of daar vee laat lopen, wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie.” Een wettekst uit de negentiende eeuw die nog steeds fier overeind staat.
Hier ontzegt de rechthebbende mij uitdrukkelijk toegang tot dit terrein en mag ik ook mijn vee daar niet op loslaten. Maar de tekst van het bord lijkt wat coulanter: geen vrije toegang. Kennelijk dus wel toegang, maar onder voorwaarden. Wat zijn die voorwaarden en bij wie moet ik me überhaupt vervoegen? Afzender onbekend.

Ik veronderstel dat het particulier eigendom betreft: noch het rijk, de provincie of de gemeente zullen zulke lapjes weiland met struikgewas willen bezitten, alleen maar gedoe en beheerskosten. Het plaatsen van die bordjes zou dus wel eens ingegeven kunnen zijn door geldelijk gewin: het verkrijgen van subsidie. Best bereid om dat stukje natuur in mijn eigendom te koesteren, maar dan moet daar wel wat tegenover staan.
Hé, is dat geen mooi idee? Ook zo’n bord in de tuin, ik ploeter er tenslotte het hele jaar door best hard voor om de boel wat op orde te houden en elke voorbijganger kan genieten van de resultaten van die arbeid. Dat mag de samenleving toch best wat waard zijn. En mooi meegenomen dat de toegang tot mijn grondgebiedje aan onbevoegden nog eens expliciet wordt ontzegd.

Hoe moet ik dat aanpakken? Hoe zit het eigenlijk met het beheer van de natuur? Wie zich daarin verdiept stuit op een complexe materie met vele belanghebbenden en tenminste evenzovele vaak tegengestelde belangen. Er blijkt een woud van uiteenlopende wet- en regelgeving elk met eigen natuurbeschermingsdoelen. Wie uiteindelijk de regie heeft is lang niet altijd duidelijk en hoe gemakkelijk is het de problematiek naar elkanders bordjes door te schuiven.
Het gaat nota bene over ons aller natuur. Als wereld blijken we maar slecht in staat om daar mee om te gaan en verkloten we van lieverlee onze toekomst.
Nee, dat bord in de tuin gaat daartegen niet helpen. Mijn landgoedje te onderhouden is tenslotte toch ook een vanzelfsprekende plicht horende bij mijn geprivilegieerde status van landeigenaar. Daarmee belast je de samenleving verder niet.

En o ja, ik heb het nog even opgezocht, voor het onbevoegd betreden van mijn terrein of uw vee daarop laten lopen, riskeert u een boete van € 450,- Ook zonder dat bord. Dat wil u toch niet?!