What’s in a name

#44 – 30 maart 2023
Ze kwam bij ons als een krijgertje, nou ja, bijna dan. Haar naam had ze al, Raya. We besloten het zo te laten, een ander huisgezin was al verandering genoeg.

Hoezo Raya? De naamgever was ons niet bekend, dus viel er hierover niets na te vragen. We hadden het ermee te doen, Raya.  Toch even verder speuren. Internet verwees naar een Russische oorsprong. De naam zou staan voor vredig (hè ja) en koningin. Maar ook in Spaanstalig Zuid-Amerika komt Raya voor en daar geldt het als grote liefde. Bijzonder trouwens want de vertaling van het Spaanse woord raya is (haar)scheiding, rog of streep. Wat, grote liefde …  Tenslotte, in het Hebreeuws en Arabisch staat Raya voor hoop en verwachting. Oud-testamentisch betekende het vriend(in) en later ook echtgenote. En schaapherderin. ‘Maar houd het maar op vriendin’, aldus mijn zegsvrouwe ter plaatse.

Ook nog even ChatGPT bevraagd, elke keer weer leuk.  De AI-site geeft inderdaad aanvullend info. Interessant, misschien komt dat omdat zij uit meer bronnen putten dan alleen mijn Hollandse Google. Hier trouwens geen Russische oorsprong maar een verwijzing naar het Sanskriet, waar Raya trouwens ook koningin of edelvrouwe betekende. Voelt toch beter.

Op een van de vele voornamen-websites, vooral bedoeld voor aanstaande ouders, werden ook karaktereigenschappen aan Raya toegedicht: sportief, behulpzaam, sterk, fantasierijk, inspirerend, nobel, ongewoon.  Beetje raar, als het leidend voorwerp al deze kwalificaties nog maar moet zien waar te maken. Maar bij onze Raya was het volledig raak: een onbesuisde lomperik met een gouden hartje. Sterk als het een Rottweiler betaamt, buitengewoon zachtaardig en gevoelig, energiek en voortdurend vol verrassingen. En bovenal: de vrolijkheid zelve.  Ze zou model gestaan kunnen hebben voor de Raya in de Disney-animatiefilm van twee jaar terug, ‘Raya and the Last Dragon’, waarin de gelijknamige hoofdpersoon – “wier humor net zo scherp is als haar zwaard” – ten strijde trekt tegen het kwaad.

Vier jaar lang hebben wij vreugde beleefd aan een huisgenoot die dit jaar tien zou worden. Medische malheur van uiteenlopende aard maakte dat we haar een volgende ingreep niet meer wilden aandoen, hoe stoer ze ook met haar ongemakken leek om te gaan.  En besloten we haar te laten inslapen. Hetgeen vandaag geschiedde. Hoe ongemakkelijk was het om die knoop eenzijdig te moeten doorhakken. In haar ogen meenden wij te zien dat zij begreep waar het op aanging. En ze berustte, hoopten wij.

What’s in a name? Raya, we hadden een fijne tijd. We zullen het met de vele heerlijke herinneringen moeten doen. Da’s een schrale, maar mooie troost.

Een foto met Raya erop sierde de achtercover van ‘Kermisvieren is een bilslag waard’. En in het plot van mijn volgende boek draagt ze mede bij als inspiratiebron voor een bijzondere vertelling.

*) de afbeelding boven is uit Walt Disneys animatiefilm ‘Raya en de laatste draak’, 2021