#97 Volgende dia graag

8 november 2025

We zien een plaatje van een knulletje op straat. Zwart-wit en niet al te scherp. Zijn zeepkistkar is op de stoep achtergebleven, hij zwaait naar iemand en wil de straat oversteken. Op de achtergrond restanten van oorlogsgeweld dat na tien jaar in het gebombardeerde Nijmegen nog niet weg is. Nooit meer oorlog, vond iedereen die dit had meegemaakt.

De volgende dia alsjeblieft
Ha mooi, in kleur, al is het behoorlijk flets, verre van wat nu gangbaar is. Hetzelfde knulletje tot puber gevorderd. Tussen zijn ouders, zusjes en drie oudere dames. Ja, die woonden bij het gezin in. Woningnood hè. De lange broek met iets te korte broekspijpen. Hoog water. Behoorlijk afgetrapte leren schoenen, een geblokt shirt en bovenal een keurig kapsel. Hij heeft het daar op dat plaatje tussen die stralende gezinsgenoten trouwens zichtbaar niet naar zijn zin.

Mogen we de volgende dia
Betere kleuren, minder mensen, dezelfde jongen. Met zijn middelbare school, brommers en fietsen op de achtergrond. Het lyceum waar hij zo weinig vorderingen maakte. Ondanks dat oogt hij niet bedrukt, je ziet vooral branie. Ban-de-bomsticker op zijn Wrangler spijkerjack. Zo houden we de vijand buiten de deur.

Volgende graag
Hé, de knul nu met de arm over de schouder van een meisje. Onmiskenbaar Amsterdam. In een menigte. Flesje AH-bier in de hand en meer op de grond. Wat zien we daar, onze man rookt pijp! Geen nieuwe kernwapens in Europa. En Johnson is een molenaar.

Doe maar, de volgende
Tussendoortje: Zandvoort. Behoorlijk gebruind, maar wat is hij mager! In zijn krappe zwembroek. Wilde bos haar op zijn kop. En hetzelfde meisje, maar nu bepaald rondborstiger. Leuk hoor. Onbekommerd strandvermaak.

Ja, verder…
Kleurrijke plaatjes volgen van hokken op een bovenverdieping in het Oude Noorden, een buluitreiking, dezelfde jonge vrouw gehuld in wit uniform op een ziekenhuislocatie, weer feestjes, samen op de fiets langs de Rotte (of was dat het Spaarne?) en een sprong in de tijd: een trouwfoto op het bordes van het Haarlemse stadhuis. De bruid is nu niet in het wit, de bruidegom in een corduroypak, maar toch gekleed. Vrede op aarde en de toekomst aan hun voeten.

Oké, ga maar wat sneller (zullen we ondertussen iets sterkers inschenken?)
Kindertjes verschijnen in beeld. Eerst baby’s, peuters, kleuters, lagere school, middelbare school… Weer klassenfoto’s, maar dan van 25 jaar later, werkfoto’s, alweer feestjes met intussen allemaal andere mensen, wie waren dat ook nog weer. Wat dan volgt zijn vooral vakantiekiekjes. Luxemburg, Frankrijk, Italië en als de kinderen uit de plaatjes zijn gegroeid, verder weg. Andere continenten. Oorlog bij ons? Iets van vroeger. Dat was van meer dan vijftig jaar terug. Nu staan we op de drempel van een oorlogsvrije volgende eeuw! Dat hebben we van het verleden wel geleerd.

Volgende graag
Weer de man en de vrouw. Grijs zijn ze hè, maar het staat ze wel. Nu met een hond erbij. Mooie tuin, mooi huis ook. Kennelijk hebben ze het goed gedaan. Kleinkindertjes bij de vijver. We tellen drie jongens, twee meisjes.
Maar wat een zit, al die plaatjes – niet meer van deze tijd.
Het is mooi geweest.

Alsjeblieft, het licht aan graag
De vraag klinkt  ‘hebben jullie al een noodpakket in huis?’