#85 La Passione

18 april 2025

Nee, deze gaat niet over die van Matthäus, al zou het daar nu wel een passend moment voor zijn. Deze passion heeft wel met muziek te maken, maar van veel recenter datum en intussen gestaag op weg naar de vergetelheid. Op de valreep daar dus toch nog maar even van wegrukken.
Via een omweggetje kwam ik erop.

In het repertoire van Bigband Losser, dat voornamelijk bestaat uit min of meer bekende jazzstandards, zijn onder verantwoordelijkheid van arrangeur/dirigent Joris Bolhaar in de loop van de tijd een paar opmerkelijke buitenbeentjes binnengeslopen. Eerder schreef ik al eens over Griegs ‘In the hall of the mountain king’, nu moest ik denken aan ‘Girl in a sports car’. Het wordt immers weer cabrioletten-weer.

Opmerkelijke titel, eerlijkgezegd kende ik het nummer niet, maar in de band speelt het lekker weg. Het bleek een werkje van de Engelse pop/blueszanger Chris Rea. Dat had hij gemaakt voor de korte speelfilm ‘La Passione’ (1996), het verhaal over een tienjarig jongetje uit een Italiaanse ijswinkelfamilie in Noord Engeland – overeenkomstig Rea’s afkomst. Hoe sportauto’s door het dodelijke raceongeluk van Wolfgang Von Trips in 1961 een levenslange obsessie voor de jongen werden. Rea’s idee met de film was hoe fantasieën uit een plotseling moment kunnen ontstaan en een passie voor het leven kunnen blijven. In dit geval de droom over het rijden in een sports car – liefst in het gezelschap van een mooie dame. In zijn film is dat trouwens zangeres Shirley Bassey. En hij zingt: ‘It’s the girl in the sports car, 1961. And she’s sitting in her (Ferrari) Lusso, in the early morning sun’.
Ik ben het originele muziekstuk gaan opzoeken en op het begeleidende video-filmpje na kon het me niet echt bekoren. Een vlak stukje met veel bombastisch orkest. Hoe was het mogelijk dat Bolhaar daar zo’n fijn bigbandnummer van had gemaakt. Onherkenbaar. Knap werk.

Wat maakt dat een passie, zo’n langdurige geestdrift, voor iets kan ontstaan? Kennelijk hoeft het lang niet altijd een positieve aanleiding te hebben. Het omgekeerde kan ook: door de gruwel op het spoor komen van iets bekoorlijks daarachter. Mijzelf tot proefkonijn stellend kan ik niet zo direct de oorsprong van mijn hartstochten herkennen. Niet direct te verbinden aan een specifieke gebeurtenis. Voor mijn gevoel komen die voort uit meerdere bronnen die ik lang niet alle weet te benoemen.  Maar ze zullen er zijn, die pats-boem-momenten, die passies kunnen doen ontwaken. Toch nog eens verder over denken.

Intussen is het lente. Om er op uit te trekken. Voor wat verder weg met de voiture. En als dat met een sports car mag…
De girl is er al!

*) De beide foto’s van de Ferrari 250 GT Berlinetta Lusso zijn overgenomen van de Ferrari-website