#79 Kwaad kan het niet

21 januari 2025

Al zappend langs de regionale tv-zenders kreeg ik net een kontje mee van een item over een meneer die een maand lang niet boos wilde worden. Interessant, dacht ik, terwijl ik het idee op mezelf betrok. Eigenlijk ben ik bijna doorlopend wel ergens boos over. Nou heeft boos natuurlijk vele gradaties; tussen ergernis en woedend liggen nog wel wat smaken kwaaiigheid, maar daar wil ik me nu even niet door laten afleiden.
Als ik me voorstel zelfs maar één dag niet boos te zijn, lijkt me dat al een forse uitdaging. Helemaal in deze tijden vol oorlog, ruzie en breuken met wat mij goed en verstandig leek. Toch eens proberen. Meteen bepaal ik ook dat geen gedachten, gebeurtenissen of omstandigheden worden vrijgesteld van mijn voornemen, dat zou te gemakkelijk zijn. De kunst wordt niet boos te zijn, maar steeds proberen een positieve keerzijde van de ergernisgevende waarneming te ontdekken.

Vooruit, meteen beginnen. Ben ik vandaag al kwaad geweest? Heb ik al ergernis gehad? Nee, eigenlijk niet, al heb ik meteen al wel fors vals gespeeld door het lezen van de krant nog even niet mee te tellen.

Maar ik weet wel iets, dat me straks stevig op de proef gaat stellen: stofzuigen. Al even uitgesteld maar vandaag moet dat echt gebeuren. Wat kan ik me ergeren als het apparaat weer ergens achter blijft haken, ik per ongeluk op de oprolknop trap in plaats van op aan of uit, het snoer weer te kort is, de stofzak vol blijkt of van stopcontact gewisseld moet worden.
De bemoeienissen van de hond daarbij zijn een twijfelgeval: dat zij het gestofzuig onaangenaam vindt en daar duidelijk blijk van geeft, bemoeilijkt het karwei stellig, maar tegelijk ervaar ik haar opwinding hierover ook als teken van solidariteit. Zo’n beest voelt gewoon dat de baas het even heel zwaar heeft.
Maar waar heb ik het helemaal over, over stofzuigen! Hoe erg kan dat nu zijn, het is een vorm van lichaamsbeweging (voor mij heus ja) en we brengen de boel toch weer netjes op orde. Erg? Nee, mooi juist, om voldoening uit te putten. Deze laatste gedachte vervliegt trouwens al voor ik ‘m goed en wel kan verwelkomen. Maar het principe is duidelijk, gaan we mee aan de slag.

Dit idee om in geval van opkomende ergernis daar direct de sunny side bij te zoeken, staat me aan. Kwaad kan het niet en misschien zie ik dan vooral blijheid bij de hond tijdens het stofzuigen – hetgeen toch al zo’n nuttig karwei is.
Maar ik ga wel een disclaimer toevoegen, want er is te veel ellende in de wereld om mijn voornemen, voordat de nacht gevallen is, ongeschonden tot een eind te brengen.